χρυσοκονδυλάτος

-η, -ο, Ν

αυτός που έχει χρυσούς κονδύλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + κόνδυλος + κατάλ. -άτος (πρβλ. κονταρ-άτος)].